Vaftiz kurtuluş için gerekli midir? Vaftizsel yeniden doğma nedir?
incilturk

Soru : Vaftiz kurtuluş için gerekli midir? Vaftizsel yeniden doğma nedir?

Yanıt: Vaftizsel yeniden doğma bir insanın kurtulması için vaftiz olmasının gerektiği inancıdır. Biz vaftizin bir Hristiyan için önemli bir itaat adımı olduğuna inanıyor ama kurtuluş için vaftizin gerektiği düşüncesini şiddetle ret ediyoruz. Her Hristiyan’ın suya daldırılarak vaftiz edilmesi gerektiğine inanıyoruz. Vaftiz bir inanlının Mesih’in ölümü, gömülmesi ve dirilişiyle özdeşleşmesini resmeder. Romalılar 6:3-4 şöyle bildirir: “Mesih İsa'ya vaftiz edildiğimizde, hepimizin O'nun ölümüne vaftiz edildiğimizi bilmez misiniz? Baba'nın yüceliği sayesinde Mesih nasıl ölümden dirildiyse, biz de yeni bir yaşam sürmek üzere vaftiz yoluyla O'nunla birlikte ölüme gömüldük.” Suya batırılma, Mesih’le birlikte ölmeyi ve gömülmeyi, sudan çıkma da Mesih’in dirilişini resmeder.

İsa Mesih’e imana ek olarak başka bir şey talep eden bir kurtuluş, işleri temel alan bir kurtuluştur. Müjde’ye herhangi bir şey eklemek İsa’nın çarmıhtaki ölümünün kurtuluşumuzu satın almak için yeterli olmadığını söylemektir. Kurtulmak için vaftiz olmamız gerektiğini söylemek, Mesih’in ölümünü kurtuluşumuz için yeterli kılmak için ona kendi iyi işlerimizi ve itaatimizi eklememiz gerektiğini söylemektir. Günahlarımızın bedelini sadece İsa’nın ölümü ödemiştir (Romalılar 5:8; 2 Korintliler 5:21). İsa’nın günahlarımızın bedelini ödemesi bizim “hesabımıza” sadece imanla geçirilir (Yuhanna 3:16; Elçilerin İşleri 16:31; Efesliler 2:8-9). Bu yüzden vaftiz, kurtuluştan sonra önemli bir adımdır ama kurtuluşun bir şartı olamaz.

Evet, vaftizin kurtuluş için gerekli bir şart olduğunu belirtiyor gözüken bazı ayetler vardır. Ancak Kutsal Kitap bize kurtuluşun sadece imanla alındığını çok açık bir şekilde söylediğinden (Yuhanna 3:16; Efesliler 2:8-9; Titus 3:5), bu ayetlerin farklı bir yorumu olmalıdır. Kutsal Kitap ayetleri kendi kendilerini yalanlamazlar. Kutsal Kitap zamanlarında, bir dinden başka bir dine geçen birisi bu değişimi belirtmek için vaftiz edilirdi. Vaftiz bir kararı herkese bildirmenin bir yoluydu. Vaftiz olmayı ret edenler gerçekten iman etmediklerini söylüyorlardı. Bu yüzden elçiler ve ilk öğrencilerin düşüncelerine göre, vaftiz olmamış bir inanlı düşüncesi hiç duyulmamış bir şeydi. Bir insanın Mesih’e iman ettiğini iddia ettiği halde imanını herkesin önünde bildirmekten utanması onun gerçekten iman etmemiş olduğunu gösterirdi.

Eğer vaftiz kurtuluş için gerekliyse, Pavlus neden, “Krispus'la Gayus'tan başka hiçbirinizi vaftiz etmediğim için Tanrı'ya şükrediyorum” demişti (1 Korintliler 1:14)? Neden, “Çünkü Mesih beni vaftiz etmeye değil, Mesih'in çarmıhtaki ölümü boşa gitmesin diye, bilgece sözlere dayanmaksızın Müjde'yi yaymaya gönderdi” demişti (1 Korintliler 1:17)? Pavlus tabii ki bu ayetlerde Korint kilisesinin başına bela olan bölünmelere karşı tartışmaktadır. Ancak eğer vaftiz kurtuluş için gerekli olsaydı Pavlus nasıl, “ şu şu kişileri vaftiz etmediğim için Tanrı’ya şükrediyorum” ya da “Mesih beni vaftiz etmeye göndermedi” diyebilirdi? Eğer vaftiz kurtuluş için gerekli olsaydı Pavlus’un bu sözleri aslında, “Siz kurtulmamış olduğunuz için Tanrı’ya şükrediyorum” ve “Mesih beni insanları kurtarmaya göndermedi” anlamına gelirdi. Pavlus’un ağzından böyle sözler çıkması çok anlamsız olurdu. Ayrıca, Pavlus müjde olarak saydığı şeyin ana hatlarını ayrıntılı bir şekilde bildirdiğinde (1 Korintliler 15:1-8), neden vaftizden söz etmiyor? Eğer vaftiz kurtuluşun bir şartı olsaydı, müjdenin herhangi bir sunumunda ondan söz edilmemesi nasıl mümkün olabilirdi?

Vaftizsel yeniden doğuş Kutsal Kitap’a uygun bir kavram değildir. Vaftiz bizi günahtan değil kötü bir vicdandan kurtarır. 1 Petrus 3:21’de Petrus, vaftizin fiziksel paklanmanın törensel bir etkinliği değil, Tanrı’ya karşı iyi bir vicdanın sözü olduğunu açıkça öğretmiştir. Vaftiz, Mesih’e Kurtarıcı olarak güvenen birisinin kalbi ve hayatında zaten gerçekleşmiş olan şeylerin bir sembolüdür (Romalılar 6:3-5; Galatyalılar 3:27; Koloseliler 2:12). Vaftiz her Hristiyan’ın atması gereken önemli bir itaat adımıdır. Vaftiz kurtuluşun bir şartı olamaz. Onu kurtuluş için bir şart haline getirmek, İsa Mesih’in ölümü ve dirilişinin yeterliliğine bir saldırıdır.