|
Soru
: Toplu olarak edilen dua önemli midir?
Toplu olarak edilen dua bireyin kendi kendine
dua etmesinden daha mı güçlüdür?
Yanıt:
Toplu olarak edilen dua, tapınma, sağlam
doktrin, Rab’bin Sofrası (komünyon) ve paydaşlıkla
birlikte, kilisenin yaşamının önemli bir
parçasıdır. İlk kilise, elçilerin doktrinini
öğrenmek, ekmek bölmek ve birlikte dua etmek
için düzenli bir şekilde bir araya gelirdi
(Elçilerin İşleri 2:42). Başka inanlılarla
birlikte dua ettiğimizde bunun çok olumlu
etkileri olabilir. Toplu olarak dua ederken
ortak imanımızı paylaştığımızdan toplu olarak
edilen dua bizi geliştirip birlik içine
sokar. Rabbimiz ve Kurtarıcımız’a sunulan
övgüleri duyduğumuzda, her inanlının içinde
yaşayan Kutsal Ruh, bizleri yaşamın başka
hiçbir yerinde bulunmayan eşsiz bir paydaşlık
bağıyla birbirimize bağlayarak yüreklerimizin
sevinçle dolmasına neden olur.
Başkalarının duada kendilerini Tanrı’nın
tahtının önüne getirmesini duymak, yalnız
olan ve hayatın yükleri altında mücadele
veren kişiler için büyük bir cesaret kaynağı
olabilir. Ayrıca başkaları için dua ederken
içimizde onlara karşı var olan sevgi ve
ilgiyi arttırır. Aynı zamanda, toplu olarak
edilen dua sadece ona katılan bireylerin
yüreklerinin yansıması olacaktır. Bizim
Tanrı’ya alçakgönüllülük içinde (Yakup 4:10),
gerçekle (Mezmurlar 145:18), itaatle (1
Yuhanna 3:21-22), şükranla (Filipililer
4:6) ve güvenle (İbraniler 4:16) yaklaşmamız
lazımdır. Ne yazık ki, toplu olarak edilen
dua, sözlerini Tanrı’ya değil, kendilerini
işitenlere yöneltenler için bir platform
haline de gelebilir. İsa, Matta 6:5-8’de,
bizlere dualarımızda gösterişçi, uzun uzun
devam eden ve ikiyüzlü kişiler olmamamızı
öğütler ve bizleri bu tür davranışlara karşı
uyarır. İsa, duayı ikiyüzlü bir şekilde
kullanmaya ayartmamamız için bizi kendi
odalarımızda gizli bir şekilde dua etmeye
teşvik eder.
Kutsal Yazılar’da toplu olarak edilen duaların,
Tanrı’nın elini harekete geçirme konusunda
bireysel dualardan “daha güçlü” olduğunu
öneren hiçbir şey bulunmaz. Fazlasıyla çok
sayıda Hristiyan, duayı, “Tanrı’dan bir
şeyler almak”la eşit tutar ve grup halinde
edilen dua da esas olarak isteklerimizi
sayıp sıralamaya elverişli bir durum haline
gelir. Ancak, Kutsal Kitap’a uygun dualar
çok yönlüdür ve kutsal, kusursuz ve doğru
Tanrımız’la bilinçli ve yakın bir paylaşıma
girme konusunda büyük bir arzu içerir. Böyle
bir Tanrı’nın yaratıklarına kulağını eğmesi,
inanlılardan büyük bir övgü ve tapınma seline
(Mezmur 27:4; 63:1-8) ve yürekten tövbe
ve itiraflara neden olur (Mezmurlar 51;
Luka 18:9-14), yüreklerimizi büyük bir minnettarlık
ve şükranla doldurur (Filipililer 4:6; Koloseliler
1:12) ve başkaları için içtenlikle duada
aracılık ederek yalvarmamızı sağlar (2 Selanikliler
1:11; 2:16).
O zaman dua, O’nun bizim isteklerimizi
yapması için Tanrı’nın bileğini bükmek değil,
Tanrı’nın planının gerçekleşmesi için O’nunla
işbirliği yapmaktır. Bizler kendi arzularımızı,
içinde bulunduğumuz durumu bizden daha iyi
bilen ve “ihtiyacımız olan şeyleri biz daha
istemeden bilen” (Matta 6:8) Tanrı’ya boyun
eğerek terk ettikçe, dualarımız en yüksek
düzeye erişecektir. Bu yüzden, Tanrı’nın
iradesine boyun eğerek sunulan dualar, ister
bir, ister bin kişi tarafından sunulmuş
olsunlar, her zaman olumlu bir şekilde yanıtlanır.
Toplu olarak edilen duaların Tanrı’yı harekete
geçirmesinin daha olası olduğu düşüncesi
büyük ölçüde, “Size şunu söyleyeyim, yeryüzünde
aranızdan iki kişi, dileyecekleri herhangi
bir şey için anlaşırlarsa, göklerdeki Babam
dileklerini yerine getirir. Nerede iki ya
da üç kişi benim adımla toplanırsa, ben
de orada, aralarındayım” diyen Matta 18:19-20’nin
yanlış yorumlanmasından kaynaklanır. Bu
ayetler, kilise günah işleyen bir üyeye
disiplin uyguladığında izlenecek prosedürleri
ele alan daha geniş bir metinin birer parçasını
oluşturmaktadır. Bu ayetleri, inanlılara,
ne kadar günahlı ya da akılsızca bir şey
istiyor olurlarsa olsunlar, üzerinde anlaştıkları
her şeyde boş bir çek vaat ettikleri şeklinde
yorumlamak, sadece kilise disiplininden
söz eden metin çerçevesine uymamakla kalmaz,
Kutsal Yazılar’ın geri kalanını, özellikle
de Tanrı’nın egemenliğini de inkâr eder.
Kutsal Kitap buna ek olarak, “iki ya da
üç kişi dua etmek için bir araya geldiğinde,”
dualarımıza otomatik olarak bir sihirli
güç artışı verileceğini desteklemez. Tabii
ki, iki ya da üç kişi dua ettiğinde İsa
oradadır ama İsa bir kişi tek başına dua
ettiğinde de oradadır. Bu dua eden kişi
öbürlerinden binlerce mil uzakta olsa bile
bu böyledir. Toplu olarak edilen dua önemlidir
çünkü birlik oluşturur (Yuhanna 17:22-23)
ve inanlıların birbirlerini yüreklendirmesinin
(1 Selanikliler 5:11) ve birbirlerini sevgiye
ve iyi işler için gayrete getirmesinin (İbraniler
10:24) çok önemli bir unsurudur.
|
