Problem
Tanrının
isteğini bilmek ve O’nun rehberliğini aramak
her Hristiyanın kaygılandığı şeydir. Kutsal
Kitap Tanrı’nın isteği ve yasasına ilişkin
çok şey söyler. Tanrı’dan ne tür rehberlik
beklemeliyiz ve onun isteğini nasıl öğrenebiliriz?
Hepimiz iyiyi ve kötüyü yapma seçimiyle
karşılaştığımızda, doğru davranış içinde
olmamız gerektiğini biliriz. Yalnız tüm
seçimlerin hepsi bu kadar açık görünen ahlaki
seçim gibi değildir. Bugün akşam yemeği
için hazırlamamız gereken yemeklere ilişkin
veya tatile nereye gitmemiz gerektiği konusunda
veya köpeğimizle yürüyüşe çıkarken hangi
yolu seçmemiz konusunda Tanrı bize rehber
olur mu? Yoksa Tanrı sadece, bizi, kariyerimizi
seçerken ki gibi büyük seçimleri yaptığımız
zaman mı veya kiminle ve ne zaman evleneceğimiz
zaman mı bize rehber olur?
Bazı
tehlikeler
Kutsal Kitap testinden geçirmeden, Hristiyanların
hemen bir fikir geliştirmesi ve Hristiyan
yaşamına ilişkin bir görüşe ulaşması ne
kadar da hayret verici derecede kolaydır.
Gelenekler büyüyebilir ve sıkıca kemikleşip,
yerleşleşebilir ve buna rağmen hala Kutsal
Kitap’a hiç dayalı olmayabilir. Bu gelenekler
dindar ve ‘ruhsal’ dil ile çevrelendiğinde
onların sarsılması daha da zordur. Bunun
aynısı Tanrı’nın isteğini bilme konusunda
da olabilir. Bazı Hristiyan (müjdeci) geleneklere
göre Tanrı’nın isteğini bilme yöntemi, birçok
kişi tarafından sorgulanmadan kabul edilir.
Daha da tehlikeli durum bu fikirler Kutsal
Kitap’tan ayetlerle desteklendiğinde ortaya
çıkar. Fikirlerini destekleyen bu ayetler,
genellikle Kutsal Kitap Teoloji bağlamı
dışına çıkarılır ve bu ayetler Kutsal Kitap’ta
doğru olmayan şekilde bu fikre uygulanır
(tatbik edilir).
Tavsiye
edilen yaklaşım
Tanrı’nın isteğini bilme konusu, Kutsal
Kitap’taki hiçbir kişiyle ilişkili değildir.
ABC dizininden
‘rehber olma’ kelimesini aramak bize
fazla sonuç vermeyecektir. Uygun kelimeleri
yakalamak için biraz yaratıcılığımızı kullanmamız
gerekiyor. Bundan sonra ABC Dizininden,
rehberliğe ilişkin kelimere bakılabilir.
Ancak bizler Tanrı’nın isteğini bilme konusuna
bundan daha da geniş perspektifle bakmalıyız
ve Kutsal Kitap’taki ‘rehberlik’ temasını
işleyen fikirlere karşı uyanık kalmalıyız.
İşte Kutsal Kitap Teolojisinin metodunun
sizlere tavsiye ettiği bazı adımlar:
1.Müjdenin (İncil)
kendisiyle genel bağlantı kurun.
İsa yaşamında ve yaptığı işlerde Tanrı’dan nasıl
rehberlik aradı? İsa kendi öğrencilerine ne çeşit
vaatler verdi?
2.
Kurtarış esinlemesinin
[Eski ve Yeni Antlaşma’nın tamamı] çeşitli seviyelerinde
Tanrı’nın isteğini bilme ve rehberliği konusunu ve
kelimelerini araştırın.
Arayabileceğiniz örnek
kelimeler: rehber, yönlendirme, yol,
çağrı, yolu göstermek, Tanrı’nın isteği,
Tanrı’nın amacı ve en son hedefi. Bu her
kelimenin içinde bulunduğu metnin konusuyla ilgili olup
olmadığını kontrol etmeyi gerektirdiği için, zorlu
çalışma gerektirir. Şunları dikkatle sormalıyız:
a.
Metin gerçekte
neyi anlatıyor?
b.
Kelimenin
teolojik ve tarihsel anlamı ve içinde kullanıldığı diğer
bağlamlar nelerdir?
3.Şimdi
bunları Kutsal Kitap içindeki her bir olay ile
araştırın.
Kutsal Kitap’ta Tanrı
insanları kurtarırken, onları nasıl en büyük planı
doğrultusunda yönlendirir? Bizim ulaştığımız sonuçlar
şunları içerebilir:
a.
Adem ve Havva
(Yaratılış 2:16-17): Yasaklanmış bir meyve dışında
herşeyi yiyebilirler.
b. Atalar
(Yaratılış 12:1; 24:27-38;
45:5-7): Rehberlik antlaşmalarla ilişkilidir ve
Tanrı’nın rehberliği Tanrı’nın seçilmiş halkının
kurtuluş sınırları içinde işlev görmektedir.
c. Çıkış
(Çıkış 13:17, 21; 15:13;
Yasanın Tekrarı 1:33; 8:2,15; 29:5; 32:12; Nehemya
9:12,19; Mezmur 77:20; 78:53; 106:9; Yeşaya 43:21;
63:12-13): Tanrı’nın rehberliği kurtuluş yoluyla
aynıdır. Yasa, Tanrı’nın isteğinin özel yönlerini
içerir.
d. Kenan
diyarı-monarşi: Rehberlik vaat
edilmiş topraklara girmek, sahip olmak ve yerleşmek için
verilir. Rehberlik Tanrı halkına liderlik etme
konularında verilir. Bu Tanrı krallığının esinlemesinin
parçasıdır. Tanrı’nın sıradan insanların özel
yaşamlarına ilişkin belli kararlarda yönlendirdiğine
ilişkin kanıt yoktur.
e. Peygamberlik:
Rehberlik burada, herkesin izlemesi için yasanın
varolmasıdır. Geleceğe yönelik rehberlik, Tanrı’nın
kendi halkını sonuç olarak kendi krallığına
yönlendirmesi anlamına gelmektedir (kurtuluş) (Örn.
Yeşaya 42:16; 48:17; 49:10; 58:11).
f. Kişisel
Dindarlık: Tanrı’nın isteğini
Mezmurlar da bilmek kurtuluş yolu ve yasayla
ilişkilidir. Bilgelik-Hikmet bölümlerinde (Vaiz,
Süleymanın Özd. vs.) bu Tanrı korkusudur (Tanrı’nın
anlaşmasının vaatlerine ve kurtarıcı işlerine güvenmek).
Bunun ötesinde Tanrı korkusuyla tutarlı olan kararlar
alarak, sorumlulukla hareket etmeyi öğrenmeliyiz. Tanrı
bize ihtiyacımız olan rehberliği verir, fakat O bizim
için karar vermez.
g. Müjde
bölümleri (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna):
Eski Antlaşma’nın hedefi, mükemmel
şekilde yönlendirilen İsa Mesih’tedir. Fakat, o Kutsal
Ruh’un kuklası değildir. Müjde rehberliğin hedefidir,
onu izleyerek biz Mesih’e geldiğimizde, Tanrı’nın bizim
için olan hedefine ulaşırız.
h. Elçilerin
İşleri: Eski Antlaşma’dan Yeni Antlaşma’ya geçiş süreci
içindeki bu olayları,
günümüzün sıradan olayları yapmamaya dikkat etmeliyiz.
Müjde elçilerin ana rehberidir.
i. Mektuplar:
Burada birkaç boyut vardır:
i. Geçmişteki Tanrı’nın
hakimiyeti; bizler geçmişteki kararlarımıza bakıp,
Tanrı’nın bizi nasıl yönlendirdiğini görürüz (ör.
Filipililer 2:12-13).
ii. Mesih Tanrı’nın mükemmel
isteğini bizim için yaptı.
iii. Tanrı’nın bizim için
isteği müjdeyle tutarlı yaşamamız ve bizim
kutsallaşmamızdır (1. Selanikliler 4:3).
Sonuçlar
Bu taslaktaki
araştırmalardan birkaç tavsiyeye ve dikkatle
incelenmesi gereken sonuçlara ulaşabiliriz:
1.
Tanrı’nın
bizim isteği bizi Mesih’e benzetmektir ve
kendi görkemli huzuruna bizi restore etmektir.
2.
Mesih bu hedefe bizim için
zaten ulaşmıştır. İmanla, O’nunla birleştik ve O’ndaki
hedefe ulaştık.
3.
Hrıstiyan olma (aklanma) ve
yüceltilme (bedenlerimizin değiştirilmesi) arasındaki
yaşamlarımız, müjde tarafından yönlendirilmelidir
(kutsallaşma).
4.
Karar vermeyle
karşılaştığımızda, kötü ve tanrıyı hiçe sayan
seçimlerimiz müjde sayesinde ayıklanır.
5. Birçok
iyi alternatif seçimlerimiz olduğunda, sorumluluk içeren
bir karar alınmalıdır. Kesin karar topluluğu (kiliseyi)
etkileyeceğinden, diğer Hıristiyanların, karar alma
sürecine odaklanması düşünülmelidir.
6. Tanrı’nın
isteğini yerine getirmek için birçok seçim içinden,
sadece tek bir muhtemel seçim yapabileceğimiz fikrinin
gerçekte temeli yoktur.
7. Tanrısal
ve hikmetli seçim yapabilmemiz için Kutsal
Ruh’un bizim yerimize karar verme sorumluluğu
fikrinin herhangi bir temeli yoktur. Veya
içimizde bir çeşit esenlik hissetmekle doğru
kararı bilebilir ve böylece karar bize gösterilir
fikri içinde temelsizdir.
|