Tanrı ruhsal armağanları nasıl dağıtır? Tanrı bana Kendisinden istediğim ruhsal armağanı verir mi?
incilturk

Soru : Tanrı ruhsal armağanları nasıl dağıtır? Tanrı bana Kendisinden istediğim ruhsal armağanı verir mi?

Yanıt : Romalılar 12:3-8 ve 1 Korintliler bölüm 12, her Hristiyan’a Rab’bin Kendi seçimine göre ruhsal armağanlar verildiğini açıkça bildirir. Ruhsal armağanlar Mesih’in bedeninin yararlanması için verilmiştir (1 Korintliler 12:7, 14:12). Bu armağanların tam olarak ne zaman verildiği kesin bir şekilde bildirilmemiştir. Çoğu insan ruhsal armağanların ruhsal doğum zamanında (kurtuluş anında) verildiğini varsayar. Ancak bazı ayetler vardır ki, bunlar Tanrı’nın ruhsal armağanları daha sonra verdiğini gösteriyor olabilirler. Hem 1 Timoteos 4:14 ve hem de 2 Timoteos 1:6 Timoteos’un hizmete atandığı zaman “peygamberlikle” aldığı bir armağandan söz eder. Bu, büyük bir olasılıkla Timoteos’un atanmasında hazır bulunan ihtiyarlardan birinin Timoteos’un gelecekteki hizmetini sağlayacak ruhsal bir armağandan söz etmiş olduğunu belirtiyor olabilir.

Ayrıca 1 Korintliler 12:28-31 ve 1 Korintliler 14:12-13’de bize armağanları seçenin biz değil Tanrı olduğu bildirilmiştir. Bu ayetler de herkesin belirli bir armağanı olmayacağını bildirir. Pavlus, Korintli inanlılara, ruhsal armağanları arzulayacaklarsa, peygamberlik (başkalarının yararlanması için Tanrı sözünü bildirmek) gibi daha yararlı olacak armağanları almanın özlemini çekmelerini söyler. Peki, eğer onlara verilecek olan bütün armağanlar zaten verilmiş idiyse ve bu daha büyük armağanları elde etmek için başka bir fırsat yoksa Pavlus onlara neden “daha büyük” armağanları kuvvetle istemelerini söylemiştir? Bu durum insanı, Süleyman Tanrı halkı üzerinde iyi bir yönetici olmak için Tanrı’dan bilgelik istediği gibi, Tanrı’nın, Kendi kilisesine daha yararlı olabilmemiz için bize ihtiyacımız olan o armağanları vereceğine inandırmaktadır.

Bunu söyledikten sonra, bu armağanların bizim kendi seçimimize göre değil, Tanrı’nın seçimine göre dağıtıldığını bilmek önemlidir. Eğer her Korintli peygamberlik gibi belirli bir armağanı kuvvetle arzulasaydı, Tanrı bunu sırf onu kuvvetle arzuladıkları için herkese vermezdi. Eğer verseydi, o zaman Mesih’in bedeninin bütün diğer işlevlerinde kim hizmet ederdi?

Çok açık olan bir şey var: Tanrı’nın buyruğu Tanrı’nın onun yerine getirilmesine olanak tanımasıdır. Eğer Tanrı bize (tanıklık etmek, sevilmeyecek durumda olanları sevmek, ulusları öğrencileri olarak yetiştirmek vb. gibi) bir şey yapmamızı buyurursa bunu yapmamıza yardım edecektir. Bazıları müjdecilikte öbürleri kadar armağanlı olmayabilirler ama Tanrı bütün Hristiyanlar’ın tanıklık edip öğrenci yetiştirmelerini buyurur (Matta 28:18-20; Elçilerin İşleri 1:8). Bizler ruhsal müjdecilik armağanımız olsa da olmasa da müjdecilik yapmaya çağrıldık. Tanrı Sözü’nü öğrenip öğretme yeteneğini geliştirmeye çalışan azimli bir Hristiyan ruhsal öğretme armağanına sahip olan ama armağanını ihmal eden birisinden daha iyi bir öğretmen haline gelebilir.

Ruhsal armağanlar bize Mesih’i kabul ettiğimizde mi verilir yoksa Tanrı’yla yaşamımız sırasında mı gelişir? Yanıt, bunların her ikisinin de doğru olduğudur. Normalde, ruhsal armağanlar kurtuluşta verilir ama aynı zamanda ruhsal gelişim aracılığıyla da geliştirilmeleri gerektir. Yüreğinizdeki bir arzunun peşinden gidip onu ruhsal armağanınız haline getirebilir misiniz? Belirli ruhsal armağanları arzulayabilir misiniz? Birinci Korintliler 12:31, “Ama siz daha üstün armağanları gayretle isteyin” demekle bunun mümkün olduğunu belirtiyor gibidir. Tanrı’dan ruhsal bir armağan isteyebilir ve hayatınızda o alanı geliştirmeye çalışarak da bu konuda gayret gösterebilirsiniz. Ama aynı zamanda, eğer bu Tanrı’nın isteği değilse, belirli bir ruhsal armağanı ne kadar kuvvetli bir şekilde isterseniz isteyin onu almazsınız. Tanrı’nın bilgeliği sonsuzdur ve Tanrı Kendi Egemenliği için hangi armağanlar aracılığıyla en verimli olacağınızı bilir.

Şu ya da bu armağanla ne kadar armağanlandırılmış olursak olalım, ruhsal armağanlar listelerinde bildirilen, konuksever olmak, merhamet gösteren işler yapmak, birbirimize hizmet etmek, müjdeyi bildirmek vb. gibi çeşitli alanları geliştirmeye çağrılmışızdır. Bizler Tanrı’ya, başkalarını O’nun yüceliği için geliştirmek amacıyla sevgimizden ötürü hizmet etme arayışında olduğumuzda, Tanrı Kendi ismine yücelik getirecek, kilisesini geliştirecek ve bizi ödüllendirecektir (1 Korintliler 3:5-8, 12:31–14:1). Tanrı, Kendisinden zevk aldığımızda bize yüreğimizin arzularını vereceğini vaat eder (Mezmur 37:4-5). Buna bizi, bize amaç ve tatmin verecek bir şekilde Kendisine hizmet etmeye hazırlamanın da dahil olduğu kesindir.